“In this pandemic year, award winning Canadian vocalist Layla Zoe wasn’t ready to give up yet…“

Singer/songwriter Layla Zoe werd eind jaren 1970 geboren in Brits Columbia, ze groeide op op Vancouver Island en verhuisde later naar de grootste stad van Canada, de hoofdstad van de provincie Ontario, Toronto. Vanaf 2013 woont ze in Duitsland, van waaruit ze verder werkt aan haar muzikale carrière. Via de platencollectie en de band van haar vader leerde ze de bluesmuziek kennen. Layla begon op school met zingen in musicals en als 15-jarige trad ze op met haar vader. Al vrij jong kiest Layla resoluut om in de muziek haar weg te zoeken. Aanvankelijk in cover bands en later op het podium staan met gitarist/producer Henrik Freischlader (Cable Car Records) en Sonny Landreth, gospel zingen in de straten van Duitsland met de ongelooflijke Susan Tedeschi, optreden tijdens het Montreal Jazz Fest 2014, optreden tijdens Blues Peer 2014 met Sonny Landreth en Ana Popovic, het winnen van de award “Vocalist of the Year” in 2016 tijdens de EB Awards… en nu, 15 albums verder, zijn (werkelijk) slechts enkele van de vele de momenten die het vermelden waard zijn van Layla Zoe’s lange, toegewijde en nu al indrukwekkende carrière in de blues.

Op het podium is Layla een bijzondere verschijning. Ze is dan niet alleen bijzonder als singer/songwriter, maar beleeft ook met haar lichaam, als een geoefende choreografe en met zichtbare voldoening, heel intens en persoonlijk, de emoties en kracht van iedere song. In 2005 debuteerde Layla met de limited edition 5-track EP ‘You Will’ tijdens het Vancouver Island Music Festival. In 2006 wint ze in Jaarvenpaa, Finland de “Compo 10 Blues Songwriting Competition” en gaat ze touren in Europa. Tussen 2006-2008 gaat ze werken met Chris Raines, een gitarist die op Vancouver Island woont, om op haar volgende albums ‘Shades of Blue’ (2006) en ‘Hoochie Coochie Woman’ (2007) uit te brengen met blues-originelen en covers.  Met haar mentor Henrik Freischlader brengt ze in 2011 ‘Sleep Little Girl’ uit. Haar 2013-album ‘The Lily’ werd in 2014 door Downbeat Magazine verkozen als “Best Album”. Live wordt Layla Zoe begeleid door de flamboyante Duitse songwriter/producer & multi-instrumentalist Jan Laacks. ‘Songs From the Road’, uitgebracht in juli 2017 op cd/dvd, was -na ‘Live @ Errington Hall’ (2008) en ‘Live @ Spirit Of ‘66’ (2015)- Layla’s derde live album én, wat ze al langer wou doen, na twaalf jaar en tien internationaal geprezen albums, haar éérste live dvd.

In Bonn stond Layla en haar gitarist & producer Jan Laacks -die haar ook hielp met haar 2016-album ‘Breaking Free’, maar een samenwerking die ondertussen is beëindigd- enkele jaren geleden in de studio, voor haar dertiende studio album ‘Gemini’, een album dat in 2018 verscheen en twee studio albums, met twee aparte namen, bevatte. ‘Gemini’? Gemini kan verwijzen naar een Taiwanees historisch motorfietsmerk, twee eilandjes voor de kust van Elba, een plaats bij Ugento in Italië én, ook naar het sterrenbeeld (van o.a. Layla & Jan Laacks!) Tweelingen. ‘Gemini’ bestaat uit: ‘Fragility’ & ‘Courage’. ‘Fragility’ bevat tien akoestische opnames, de “fragile” kant van Layla’s stem en persoonlijkheid én ‘Courage’ tien elektrische opnames, Layla’s “moedige” andere kant.

“The new album features everything from blues to rock, folk, gospel and more…”

Layla Zoe’s 15de album kreeg de titel ‘Nowhere Left to Go’. Geconfronteerd met een lockdown a.g.v. een wereldwijde pandemie in een jaar als geen ander, vol strijd en turbulentie, in een carrière waaraan ze de afgelopen twintig jaar had gewijd, was de bekroonde Canadese zangeres Layla Zoe nog niet klaar om op te geven…

Oorspronkelijk was Layla's huidige band ingepland om haar nieuwe release op te nemen, doch door de pandemie werden de gemaakte studio-opnames met hen geschrapt. De opnames gebeurden uiteindelijk met Guy Smeets (ritme/lead gitaar), bassist Gregor Sonnenberg en drummer Dirk Sengotta, die ook al op 'Gemini' (2018) meespeelde en ook een thuisstudio heeft. Daarnaast koos Layla enkele uitzonderlijke extra gastmuzikanten om, op de nummers waaraan ze meeschreven, hun eigen onderscheidende geluid toe te voegen. Het album werd opgenomen met Nils Volcker in de Access All Areas Studio’s in Bremen, met als resultaat, een zeer gevarieerd album met blues, rock, folk, gospel en meer.

De tien nummers voor het nieuwe studio album schreef Layla met collega songwriters, sommigen met wie ze al eerder samenwerkte, uit Europa, Canada en de States: uit de States Jackie Venson; de Nederlandse toetsenist Bob Fridzema (Joanne Shaw Taylor, Sari Schorr, King Schor, Dana Fuchs, Ray Davies, Eric Steckel, Aynsley Lister, Laurence Jones); de blues/rocker uit Santa Babara, CA, Alastair Greene; de Canadees, multi-instrumentalist en producer Dimitri Lebel-Alexandre; de jonge Nederlander (1998) en gitarist Guy Smeets; de 40-jarige Canadese jazz-bassiste en -componiste Brandi Disterheft & Suzie Vinnick (The Marigolds, Vinnick Sheppard Harte, Betty & the Bobs en als duo met Rick Fines).

Met “Pray”, een van de twee nummers (het tweede volgt hierna) dat Layla schreef met de Texaanse Jackie Venson, opent Layla ‘Nowhere Left to Go’. Venson is een Amerikaanse singer-songwriter en gitariste uit Austin, Texas. Ze studeerde in 2011 af aan het Berklee College of Music en bracht al twee studioalbums uit: ‘The Light In Me’ (2014) en ‘Joy’ (2019). Op de opener zet Bob Fridzema, die haar hier alleen begeleidt, in op piano en vraagt Layla “Get on your knees and pray, won’t you pray with me…”. Als we samenwerken en we onze hebzucht en het geweld vermijden -zo gaat ze verder- dan is er een toekomst en een nieuwe start mogelijk. In “Nowhere Left to Go”,Venson speelt in het tweede nummer de lead gitaarpartij, bassist is Gregor Sonnenberg. In het nummer dat door Dirk Sengotta met zware tromslagen ingezet wordt, klinkt Layla ook niet positief als ze het heeft over de alles verwoestende branden in Australië: “Where will we run to, when there’s nowhere left to go …”. Wat als de kookaburra niet meer lacht?... Van 2012/2016 toerde Sonnenberg door Europa met drummer Hardy Fischötter en Layla Zoe en stond hij ook op het podium als muzikant met o.a. Henrik Freischlader, Johnny Logan, Jennifer Rush, Weather Girls, Nelson Müller en vele anderen. Met Bob Fridzema -zowat de beste Hammond speler van het ogenblik- schreef Layla “Sometimes We Fight” en “Susan”. Waar het in het eerste nummer (een mooie, relaxte en rust brengende ballade) gaat over de liefde die alles overwint, is het thema in tweede nummer (een tweede piano ballade) in de door mannen gedomineerde muziekwereld, over de angst iets kwijt te geraken, de onzekerheid en het onvoldoende geloven in zichzelf.

Met Alastair Greene zat Layla aan tafel voor “Don’t Wanna Help Anyone”. Greene kennen we als gedegen blues rocker van ‘The New World Blues’, een album dat we hier dit jaar recenseerden. Voor de songwriting werkte Greene samen met Tab Benoit. In het album is hoop “in these dark days” ook een belangrijk thema. Dat Greene hier -erg knap trouwens!- de lead à la Jimi Hendrix doet is al na de intro en enkele akkoorden duidelijk en, dat Layla niet alles ondergaat maar opstaat en ingaat tegen deze “cheater, mistreater & liar”, maakt ze op haar manier duidelijk. Dimitri LeBel maakt al jaren deel uit van de muziek scene in Montreal, waar hij Layla ontmoette en met haar samenwerkte. Hij speelt gitaar, pedal steel, dobro, mandoline, banjo en kan ook een nummer op bas en drums programmeren/produceren. Samen schreven ze “This Love Will Last” waarin Layla ervan overtuigd is dat (enkel) de liefde voor haar puppy -hij heet Leo– eeuwig zal blijven duren. En ja, het is een hond die de intro doet!

“Little Boy” is het eerste nummer dat resulteerde uit Layla’s samenwerking met de jonge Nederlander Guy Smeets. Guy maakt al sinds zijn zevende muziek, geïnspireerd door de platenkast van zijn ouders. Je hebt hem misschien al op het podium gezien met de Nederlandse blues “sterren” AJ Plug en Phil Bee (Phil Bee’s Freedom ‘Live @ Moulin Blues’, Ospel 2019), maar hij is in zijn thuisstudio ook erg actief als sessiespeler, componist/producer en songwriter, vaak voor andere bands en muzikanten. “Little Boy” is een pittig blues rocknummer waarin Layla, naast een explosieve Smeets, uitbundig gromt en “Might Need to Fly”, een ontroerend verhaal dat opgedragen is aan “de dame met de hond en de rode auto” Janet Louise Zopfi (1947-2018) - “Grandmother and local blues artist supporter”, die op 70-jarige leeftijd aan MS stierf.

Brandi Disterheft is de co-songwriter van “Lies”, maar ook de contrabassiste op het bijzondere nummer, dat -het is niet de eerste keer dat Layla dit item aanklaagt- over seksueel misbruik bij “verloren” kinderen gaat. Knap is het hoe alleen Brandi haar heel integer en knap afgemeten in het nummer begeleidt, waardoor Layla’s woorden nog meer de nodige aandacht krijgen. De afsluiter “Dear Mom”, schreef Layla met Suzie Vinnick. In dit eenvoudig nummer, dat drijft op Suzie’s mandoline en gekleurd wordt door de viool van James Stephens, schetsten beiden hoe een moeder/dochter verhouding moet zijn:

“I’ll promise to be there for you like you were there for me.
And when you get a bit older, I know I won’t have so much to say
Let’s walk in the garden and smell all the flowers
Drink tea and eat cakes all damn day
I won’t let you go all alone I just want you to know…”

Ook Layla Zoe moet deze dagen door een moeilijke periode gaan. Op haar nieuwe album ‘Nowhere Left to Go’ voel je in haar songs, waarin hoop en het samen geloven in de toekomst thema’s zijn, dat ze zich niet enkel neerlegt bij de huidige situatie, maar de weg die ze recent ingeslagen heeft nog vastberadener verder gaat.

“Layla Zoe also has to go through a difficult period these days. On her new album ‘Nowhere Left to Go’ you can feel in her songs, in which hope and a mutual belief in the future are themes, that she does not only accept the current situation, but continues the path she has recently taken even more determinedly… “ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Release: 08/01/2021

Album track list: 01. Pray - 02. Nowhere Left To Go - 03. Sometimes We Fight - 04. Don’t Wanna Help Anyone - 05. This Love Will Last - 06. Susan - 07. Little Boy - 08. Might Need To Fly - 09. Lies - 10. Dear Mom / Songs written by: Layla Zoe & Jackie Venson (1,2), Bob Fridzema (3,6), Alastair Greene (4), Dimitri Lebel (5), Guy Smeets (8), Brandi Disterheft (9) & Suzie Vinnick (10) © 2020 - Produced by: Layla Zoe | Album credits: Layla Zoe: lead & b-vocs, harmonica (3) / Gregor Sonneberg: bass (all, exc. 1,9,10) / Brandi Disterheft: stand up bass (9) / Dirk Sengotta: drums (all, exc. 1,9,10) / Jackie Venson: lead guitar & fills (2) / Suzie Vinnick: a- guitar, mandolin (10) / Guy Smeets: rhythm guitar (all, exc. 1,9,10), lead guitar (7,8) / Dimitri Lebel: lead guitar & rhythm acc. (5) / Alastair Greene: lead guitar & rhythm acc. (4) / Bob Fridzema: organ, piano, Wurlitzer (1,3,6,8) / James Stephens: fiddle (10)

Discography LAYALA ZOE: Nowhere Let to Go [2021] | Retrospective Tour 2019 (2CD) [2020] | Gemini: Fragility / Courage (2CD) [2018] | Songs From the Road (CD/DVD) - Recorded 21/03/17 live @ the Hirsch Club in Nürnberg, DE [07/2017] | Blues Caravan 2016: Blue Sisters, w/Ina Forsman, Layla Zoe & Tasha Taylor (CD/DVD) - Recorded 22/02/16 live in the Hirsch Club in Nürnberg, DE [02/2017] | Breaking Free [2016] | Live @ Spirit Of 66 (2CD) [2015] | The Lily [2013] | Years in the Blue Flame (compilation) [2012] | Sleep Little Girl [2011] | Firegirl [2008] | Live @ Errington Hall [2008] | Hoochie Coochie Woman [2007] | Shades of Blue [2006] | You Will (EP,#5) [2005] |